بهترین کارتون زمان بچگی ها م

به نظر من کارتون  (  یا نمایش عروسکی   ) هادی و هدی یکی از بهترین برنامه های دوران خودش بود

اولین قسمت این مجموعه در سال ۱۳۶۴ از شبکه دو سیما پخش شد. نویسنده این برنامه تلویزیونی رضا فیاضی و تهیه کننده مریم محمدی است.

 شخصیت اصلی این قصه، پسربچه‌ای به نام هادی بود که به همراه خواهرش هدی داستان‌هایی را برای کودکان دهه شصتی به تصویر می‌کشیدند. در این میان البته هادی گویا کمی بازیگوش‌تر به نظر می‌رسد که بنده خدا به واسطه راپورت های همیشگی خواهرش هدی خانم به پدر و مادر دچار یاس فلسفی می‌شد که در نهایت با ورود پدر، مادر، مادربزرگ و آق بابا ماجرا شکل فانتزی تری پیدا می‌کرد و در نهایت هم همه چیز به خوبی و خوشی تمام می‌شد.

اما اصل ماجرای ما در این روایت رسانه‌ای که همان موسیقی تیتراژ معروف این مجموعه تلویزیونی است که با صدای شخصیت آق بابا آغاز و در فواصل مختلف موسیقی با هم خوانی دیگر شخصیت‌های سریال به مخاطبان کودک و نوجوان تلویزیون معرفی می‌شوند. آنجا که آق بابا این چنین می‌خواند: «عروسکا، عروسکا، کجایید!؟ عروسکا، عروسکا، کجایید!؟ مادربزرگ، هادی، هدی بیایید…بیایید» و بعد عروسک‌ها با هم می‌خوانند: «عروسکای خوبیم از سنگ و میخ و چوبیم، عروسکای خوبیم از سنگ و میخ و چوبیم» و بعد آق بابا آواز سر و هرکدام جواب می‌دهند: «پدر کجاست؟ -! من این جام! / مادر کجاست!؟ -همین جام!» و باز عروسک‌ها می‌خوانند و می‌خوانند که: «عروسکای نازیم، قصه رو ما می‌سازیم / عروسکای نازیم، قصه رو ما می‌سازیم / بیائید… بیائید / سلام، سلام» و دقیقاً در اینجای ملودی به جهت اینکه سر آق بابا بی کلاه نماند می‌گوید: «راستی خودم هم آق بابام» و بعد پایان ملودی عروسک‌ها دوباره با هم می خوانند» عروسک‌های قصه ایم …نون و پنیر و پسته ایم…»

نظر شما چیست بهترین برنامه ای که در دوران بچگی تون دید کدوم کارتون یا برنامه بود در ادامه قسمت 1 هادی و هدی را با هم می بینیم

خونه پدر بزرگ مادر بزرگ

تنها چیزی که از خونه پدر بزرگ مادر بزرگ هام یادم میاد اون حوض خوشگل وسط حیاط شون بود یک حیاط پشتی هم داشتند که چمیدونم  اون جا زرد آلو خشک می کردند و یک درخت گردو هم داشتند و شله هم ایام محرم طبخ می شد. یادم میاد مادر بزرگم می گفت قدیما که امکانات نبود کهنه بچه ها رو چند بار می شستند و تن بچه طفل معصوم می کردند الانه  شرایط فرق کرده پوشک بچه نبود و کلا اون زمان بچه ها از یک بیماری ساده می مردند مثلا مادر بزرگم یک بچه داشتند اسمشو فکر کنم علی گذاشته بودند این طفل معصوم سال 1327 یا 26 می افته وسط همین حوض بعد زمستون بوده   ( یخ حوض رو می شکستند تا تبدیل به آب بشه ) سرما میخوره تا میان بهم بگردن بچه رو ببرن بیمارستان بچه شب اش تب می کنه و حالش بد میشه و به صبح نکشیده آقا بچه ههه تموم می کنه فقط یادم می آد دور حوض یکسال فکر کنم شمعدونی گذاشته بودند و حیاط رو خوشگلاسیون کرده بودند  کنار حوض یک درخت سیب و یک درخت گلابی بود بالای خونه هم یک کله گاو گذاشته بودند که مناسب شو هیچ وقت نپرسیدم  دلم واسه پدر بزرگ و مادر بزرگ هام تنگ شده الان 5شنبه جمعه ها میرم بهشت رضا و واسشون فاتحه می خونم کاشکی همون سن های بین 7 تا 10 سالگی ما ها می موندیم و بزرگ نمی شدیم. پس شومای که دارید این مطلب رو میخونید قدر جوانی و انرژی و وقت و موقعیت خودتون رو بدونید.

نظر شما چیه دوست دارید به دوران کودکی خودتون برگردید و مثل اون فیلم  ( اونجرز ‌) با یک بشکن زدن به گذشته برگردین ؟

پسرک شلوارک پوش

امروز وسط سرما ساعت 11 ظهر مشهد میدان صارمی  هفت تیر یک پسره 25 الی 27 ساله با شلوارک ( همون شورت خودمون   ) با یک  سویشرت برش بود.  یک کیف ورزشکاری هم انداخته بود روی کوله اش .و دوان دوان می رفت بسوی باشگاه .میخواستم برگردم بهش بگم خیلی پهلوانی ...با شورت وسط این سرماها راه میری ...اما بعدا جلوی زبونم رو گرفتم وپشیمون شدم...  آدم چی بگه ...من دیدم اش یخ کردم

زلزله خوی و برف

در ادامه پس لرزه های که در شهر خوی آذربایجان اومد دوباره 2یا3 روز قبل زلزله اومده بعد هم هوا سرده... کلا منطقه آذربایجان و تبریز من رفتم سرده این موقع سال کاشکی می تونستم با ماشین برم و کمک شون می کردم... فکر اینکه توی این برف و شددت سرما مردم چطوری دارند اونجا زندگی می کن ان اذیت ام می کنه... شب ها مثل تراویس خوابم نمی بر ه      کاشکی طوری میشد من و تراویس و یک عده مثل زلزله های  قبلی... که توی مای پردیس اکیپی می رفتند ...واسه کمک به هموطنان  ما هم می رفتیم و کمک شون می کردیم   خدا وسیله شو واسه ما هم فراهم کنه اگر خونه داشتم توی تبریز یا خوی به یک هموطن زلزله زده می دادم موقتی بشینه شاید روزی واسه ما هم اتفاق بیفته به فکر همدیگر باشیم

دیوید بکهام جام جهانی 2022

من آنقدر تلویزیون  ( بعلت مشغله کاری  ) نمی دیدم که فکر می کردم هنوز دیوید بکهام در آمریکا مشغول فوتبال بازی کردن است و حالا اینو بعنوان کاپیتان  انگلیس بازی اش میدن   و این چه سانترهای واسه هری کین می فرسته بعد که اتفاقی اولین بازی ایران و انگلیس رو دیدم فهمیدم این بابا 15سالی میشه فوتبال رو بوسیده و گذاشت کنار و توی جایگاه ویژه تماشاگرها داشت مسابقه رو می دید وقتی نه فوتبالی باشی نه استقلالی نه پرسپولیسی میشه همین که هنوزم فکر میکنی بکهام داره بازی می کنه من چقدر دانشمندم شما که دارید این مطلب رو می خونید چقدر خوب هستید ؟!